ΘΕΩΡΊΑ POLYVAGAL & ΤΟ ΝΕΥΡΙΚΌ ΣΎΣΤΗΜΑ

Η Θεωρία Polyvagal είναι μια θεωρία του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ANS) που προτάθηκε από τον Stephen Porges στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η θεωρία αναφέρει ότι το ANS αποτελείται από τρία διακριτά νευρικά κυκλώματα: το εμπρόσθιο βαγκόνιο κύκλωμα, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα (SNS) και το πίσω βαγκόνιο κύκλωμα. Κάθε ένα από αυτά τα κυκλώματα είναι υπεύθυνο για διαφορετικές πτυχές της αντίδρασης του σώματος στο στρες και τον κίνδυνο.

Το εμπρόσθιο βαγκόνιο κύκλωμα είναι υπεύθυνο για την αντίδραση "ξεκούρασης και πέψης" του σώματος. Αυτό το κύκλωμα ενεργοποιείται όταν το σώμα είναι ασφαλές και χαλαρωμένο. Όταν ενεργοποιείται το εμπρόσθιο βαγκόνιο κύκλωμα, ο καρδιακός ρυθμός επιβραδύνεται, η αρτηριακή πίεση μειώνεται και το πεπτικό σύστημα είναι σε θέση να λειτουργήσει σωστά.

Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την αντίδραση "αγώνα ή φυγής" του σώματος. Αυτό το κύκλωμα ενεργοποιείται όταν το σώμα βρίσκεται υπό στρες ή σε κίνδυνο. Όταν ενεργοποιείται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται, η αρτηριακή πίεση αυξάνεται και οι μύες του σώματος είναι έτοιμοι για δράση.

Το πίσω βαγκόνιο κύκλωμα είναι υπεύθυνο για την αντίδραση "παγώματος" του σώματος. Αυτό το κύκλωμα ενεργοποιείται όταν το σώμα είναι υπερβολικά άγχος ή κίνδυνο. Όταν ενεργοποιείται το πίσω βαγκόνιο κύκλωμα, ο καρδιακός ρυθμός και η αρτηριακή πίεση μειώνονται δραματικά, και οι μύες του σώματος τεντώνονται για να προστατευτούν.

Η Θεωρία Polyvagal έχει σημαντικές επιπτώσεις για την κατανόησή μας για το στρες, το άγχος και τον τραυματισμό. Η θεωρία υποδεικνύει ότι τα διάφορα νευρικά κυκλώματα που αποτελούν το ANS διαδραματίζουν συνεχώς ο ένας με τον άλλο, και ότι η ισορροπία μεταξύ αυτών των κυκλωμάτων είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της ψυχικής και σωματικής υγείας. Όταν ένα από αυτά τα κυκλώματα υπερενεργοποιείται, μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα όπως το άγχος, το στρες και τον τραυματισμό.

Οι λύσεις που επικεντρώνονται στην ενεργοποίηση του εμπρόσθιου βαγκόνιου κυκλώματος (όπως το γιόγκα και η διαλογισμός) μπορούν να είναι χρήσιμες για τη θεραπεία καταστάσεων όπως το άγχος και το στρες. Οι θεραπείες που επικεντρώνονται στην ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος (όπως η θεραπεία έκθεσης) μπορούν να είναι χρήσιμες για τη θεραπεία καταστάσεων όπως το PTSD. Η Θεωρία Polyvagal παρέχει επομένως ένα πλαίσιο για την κατανόηση του πώς διάφορες προσεγγίσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία προβλημάτων με το ANS.