ALLOSTATIC LOAD & HET ZENUWSTELSEL

Wanneer het zenuwstelsel stress tegenkomt, heeft het tijd nodig om te herstellen. Normaal gesproken kan het zenuwstelsel zichzelf repareren en resetten tijdens rustperiodes.

Echter, wanneer die stress langer aanhoudt, bouwt het zich op in het zenuwstelsel. Naarmate het zenuwstelsel meer en meer stress vasthoudt, wordt het minder flexibel en meer geneigd om over te gaan op vecht- of vluchtreacties of shutdown-reacties.

Dit komt door een overmatige 'Allostatic Load' - hoe ver het zenuwstelsel is afgeweken van zijn normale rustbasis door opgeslagen stress.

Hoge Allostatic Load wordt problematisch wanneer het te lang aanhoudt omdat het een te grote belasting op het lichaam legt en het zenuwstelsel ontregelt. Naarmate de rustbasis van het zenuwstelsel dichter bij geactiveerde toestanden komt, wordt het moeilijker om te rusten en veel gemakkelijker voor stresshormonen om vrij te komen. Dit kan zich uiten als agitatie, depressie, hopeloosheid en burn-out.

Allostatic Load neemt toe wanneer we onvoldoende slapen, ontstekingsbevorderende voedingsmiddelen eten, fysieke tekenen zoals vermoeidheid negeren, en onszelf in chronisch stressvolle situaties houden.

We kunnen leren om allostatic load te beheren door meer bewust te worden van de stress waaraan we onszelf blootstellen, onze emoties en behoeften te eren, meer te slapen en ontstekingsremmende voedingsmiddelen te eten, voldoende water te drinken, dagelijks te bewegen om overtollige energie te ontladen, en te mediteren om het lichaam stress te laten verwerken.

Wanneer we ervoor kiezen om onze allostatic load te beheren, merken we dat de wereld waarin we leven een veel uitnodigender, opener en creatievere plek wordt, omdat dat is hoe ons zenuwstelsel het waarneemt.